Hauuuu. To ja Pati.
Mój Pancio napakował różnych ciuszków do wielkiej torby na kółkach i sobie poszedł. Cały dzień go nie było. Następnego dnia też go nie było, następnego też nie przyszedł. Chodziłam wąchałam i nic. Wszędzie jego zapach, a jego nie ma. Najbardziej mi pachniało Panciem w łazience. Tam został na wieszaczku jego ręcznik. Czasami go ściągałam i brałam na swoją poduszeczkę. Dni mijały, a Pancio nie wracał. Na spacery chodziliśmy teraz z Panią i z Moniką. Czasem wydawało mi się, że widzę mojego Pancia. Patrzyłam, wąchałam i jakoś nic. Teraz jak wracamy ze spacerków to pani z Moniką wciąż mnie miziają i miziają, a potem zdejmują ze mnie takie malutkie obcęgi czy szczypce czy jakoś tak. Te małe mendy-weszki tak mnie polubiły, że na spacerze ciągle na mnie włażą, a ja je muszę wozić. Dopiero w domu jak ani Monika ani Pancia jakiegoś przeoczy to to się tak przyssie i urośnie, że aż strach. A Pancia to mi je później wyrywa takim patolkiem ze sznureczkiem. Bardzo tego nie lubię i zawsze jej uciekam. Później Monika przyniosła taką śmierdzącą wodę i mnie tym popryskała. Nie mogłam znieść tego smrodu i musiałam na drugi dzień zaraz się wykąpać, a te małe gnidy i tak się mnie czepiały. Wystarczyło, że trochę polatałam. W końcu Pani zawiązała mi na szyi taki sznureczek no i teraz jest spokój. Tylko przed kąpielą mi to zdejmują. A mojego Pancia wciąż nie ma i jest mi smutno. Ciągle mi się śni. Panci pewnie też jest smutno, bo kiedyś wydawało mi się, że siedzi przy tym świecącym ekraniku i rozmawia z Panciem. Hmmm. Ten ekranik to taka dziwna rzecz. Tam jest wszystko. Tylko jak ten Pancio stamtąd wyjdzie???... i kiedy...
Hauuuuuu.
Hauu to ja Pati.
Huuuuuurrrrrraa, mój Pancio się odnalazł. Pewnej środy ktoś zapukał do drzwi i Mateusz je otworzył. Ja patrzę, a tu wchodzi jakiś facet z walizą na kółkach i aż mnie cofnęło. Ale jak odzyskałam węch to wydał mi się jakiś taki znajomy. I nagle mnie olśniło ten zapach to przecież Pancio. Hurrrra. Jak nie skoczę do niego, jak go zacznę lizać. A on zdjął okulary, odstawił walizę i na podłogę. I wtedy się zaczęło szaleństwo powitania. Piszczałam, lizałam, przytulałam się do niego, a on tylko mnie miział i całował. Myślałam, że zetrę sobie mój jęzorek. Ale nic takiego się nie stało. Pancio chyba bardziej się ztęsknił za mną niż ja za nim, bo ja już nie miałam siły skakać i lizać, a on ciągle mnie przytulał. Żeby nie obiad to pewnie byśmy się tak miziali do wieczora. Ale było fajnie... Później z pracy wróciła Pani i Monika i nareszcie byliśmy wszyscy razem. Musiałam Pani pokazać, że Pan wrócił i że bardzo się z tego ucieszyłam i tak latałam od Pancia do Pani i Moniki... aż się zmęczyłam. Po obiedzie Pan sobie naburczył tej swojej czarnej wody i siedział na kanapie z Panią i jej ciągle coś opowiadał, a ja wcisnęlam się między Panią i mojego Pancia i tak sobie siedzieliśmy. No i jeszcze była jedna niespodzianka, bo z tej dużej torby pan wyjął taką fajną pluszową krówkę i dał mi w prezencie. Wszystkim ją pokazywałam, a w nocy była cały czas u mnie pod brodą... A Pancio obiecał mi że już nigdy na tak długo mnie nie zostawi. Tylko żeby o tym nie zapomniał. Dla pewności wszędzie za nim chodzę, żeby mi się znów nie zgubił.
Wszystkich pozdrawiamy mój Pancio i ja Pati. Hauuu.
Tak opowieści pati, jak już pisałam wcześniej nadają się na zbiór opowiadań Ale mnie jednego brakuje, a mianowicie zdjęć Pati nie chowaj się tylko wystaw pysia do aparatu
Hauu to ja Pati, witam wszystkich, a przede wszystkim mamy. Chciałabym Wam życzyć wszystkiego naj, naj, najlepszego z okazji Dnia Matki. A tak najbardziej to chciałabym życzyć dużo zdrowia, szczęścia i pociechy ze swoich zwierzątek, które są pod jej opieką, mojej "przybranej" Mamusi Mariolce, która wraz z Jerzym pokazała mi inny świat, nie tylko ten widziany z kojca, ale ten drugi w którym jest las i woda i śnieg i trawa i słońce i muchy, które muszę przeganiać. No i że tak pokierowała moimi losami, że w końcu spotkałam swoją ukochaną RODZINKĘ i jest mi tu jak w niebie.
A teraz z innej miseczki. Ludzie są dobrzy i niedobrzy. Ci dobrzy są fajni, bo pozwalają mi się bawić ze swoimi pieskami, głaszczą mnie i miziają, dają smaczki i takich lubię, a ci niedobrzy to takie świntuchy (nie takie jak w chlewiku, bo one też są fajne mimo, że czasami brzydko pachną. Ale to wina ich Pańciostwa). I te świntuchy to śmiecą, krzyczą i rozbijają wszędzie butelki. No i właśnie na mnie padło, że niechcący rozcięłam sobie łapkę na takim szkle, ale widziałam i inne psiaki, które też miały opatrunki na łapkach... I teraz muszę chodzić wolniej, bo łapkę mam zabandażowaną na spacerkach, a Pancio zakłada mi taki specjalny bucik. No ale jeszcze kilka dni i już będziemy mogli sobie pohasać, bo Pancio obiecał, że pojedziemy na plażę. Yuuuhuu.
Pati, bardzo dziękuję za miłe słowa. Ja zaś Tobie i Twojej Rodzinie życzę długiego, barwnego, wesołego życia.
Uważaj rudasku na swoje łapki.
Ściskam i miziam za uszkami.
Mozna prosic Pańciostwa o jakies foteczki panienki
Hauu to ja Pati.
Witam wszystkich, którzy tu zaglądają i interesują się co u nas słychać. Bardzo jesteśmy wdzięczni z Panciem, że komentujecie moje "pamiętniki". Z przykrością muszę napisać, że na zjazd organizowany w tym roku nad morzem niestety nie będziemy mogli przyjechać. Pancio dopiero co się odnalazł, bo był prawie miesiąc w sanatorium gdzieś na końcu świata i musi być w kontakcie z lekarzem, a ja chciałabym się z Wami spotkać, ale sama jeszcze nie bardzo rozgryzłam co w tym naszym Mieczysławie nacisnąć żeby się mnie słuchał. Na razie to tylko buczy jak go nacisnę w to kółko co to pan nim kręci Myślę, że kiedyś Pancio mnie nauczy, bo teraz widziałam w naszym ekraniku jak jakaś pani ze swoim pieskiem jechała na takich kółkach, aż się wszyscy oglądali. Łapka już się goi ale jeszcze na spacer wychodzę w takim buciku (nowym). Stary bucik gdzieś mi zginął. Pancio nie wie gdzie ale ja wiem, on mi spadł we wodzie. Uciekłam Panciowi niedawno tylko na chwilę żeby się ochlapać, bo był straszny gorąc i myślałam że się nie wyda, a tu pech. Bucik z opatrunkiem został we wodzie. Pewnie było mu bardziej gorąco niż mnie. Hmm i Pancio poszedł kupić drugi, a że była tam jakaś emocja... czy coś to dostał dwa takie same. Uff można się będzie potajemnie wychlupać. UPS. Coś Panciowi zapiszczało i Pan mówi, że Pani już jedzie do domku. Szybko gdzie mój bucik... Na razie pa... Zaniedługo będą pewnie jakieś moje obrazki, bo Pancio coś tam grzebał w aparacie...
Hauuu.
Ewa Albrecht GOLDENIA PRZYSTAŃ
Dołączyła: 30 Maj 2011 Posty: 149 Skąd: Ząbki
Wysłany: 2012-05-28, 17:51
Opowieści Pati są przecudowne!!! Aż prosi się, aby wydać je w formie książki - opowiadań np. "Złoty Pies na Warcie". Myślę, że opowiadania Pati wygrałyby wszystkie wewnętrzne aukcje, a ja i nie tylko ja na sto procent kupiłabym taką fajną książeczkę. Pati po prostu ma megatalent. Kochany Zarządzie, co Wy na to?. Szkoda, aby Patka pisała do szuflady, jest po prostu rewelacyjna. Pozdrawiam, Ewa
Hauu to ja Pati
Witam wszystkich którzy tu zaglądają. Wróciliśmy właśnie ze spacerku. Było fajno, chociaż chodzę teraz cały czas na smyczy. Pan mnie nie puszcza, bo mówi że zbyt mocno szaleję i nie zagoi mi się łapka. No cóż w zamian za to nie chodzimy tam gdzie zawsze tylko robimy długie spacery wokół osiedla i w ten sposób poznaję nowe miejsca. Fajno jest zobaczyć tyle nowych ludzi którym można obwąchać torby i siatki. Pan jest jakiś dziwny - chodzi i "kręci" nosem, Ciągle mówi, że wszędzie jest syf. Ciekawe kto to taki. Nie mogę nigdzie go zobaczyć. Chyba jest malutki, bo nawet nie mogę go wywąchać. Jest ciekawie, bo na krzaczkach co kawałek wiszą kolorowe siatki i torebki i wiatr je rozwiewa. Jak bym nie była do Pancia przyczepiona tą smyczą to bym mogła je poganiać. Czasami tylko załapie się na jakiś lecący z wiatrem papier lub gazetę, bo dużo ich wcale nie lata. Wszystkie sobie leżą pod krzaczkami i na trawie. A po trawniku też nie mogę wszędzie włazić, bo pan mnie ciągle odciąga i mówi fee, Qpa. A tych kupek jest całe mnóstwo i jak bym mogła każdą obwąchać to bym wiedziała kto ją zostawił... Najfajniej jest trafić na górkę skoszonej trawy. Jest się w czym wytarzać. Wystarczy chwila i górki nie ma. Tylko Pan później się bawi i górkę na nowo układa, bo mów, że jak nas zobaczą ci z Zieleni Miejskiej to nas zajeżdżą. Ale czym oni nas mogą zajeździć jak chodzą pieszo tylko warczą takimi kijami no i wtedy jest ta trawka do tarzania. Dzisiaj znalazłam takie inne miejsca gdzie stają tramwaje. Lubię na nie patrzeć, Kiedy przyjadą to tak fajnie machają drzwiami i dzwonią. Zawsze siadam i patrzę kto wysiada, bo czasem z takiego smoka wysiada moja Pancia, ale dzisiaj kilka ich stawało, a Panci nie było. Pan mówi, że później przyjedzie. Na pewno będziemy na nią czekali.
Hauu. Do następnego razu. Pa.
Patiszonku. Może namów Pańcia, żeby zamiast zabierać Cię tam, gdzie jest ten syf, zabrał Cię nad morze.? I uważaj na łapki. Najpierw narozrabiasz a później się dziwisz. Spoważniej w koncu.
Pozdrawiam Wujcio Jurcio.
_________________ Uczmy się szanować i kochać wszystko co żyje
Hau to ja Pati.
Witam Wszystkich ciekawskich co tu czasem zaglądają. U nas lato. Ale jakieś takie jesienne. Ciągle pada albo wieje, ale ja bardziej lubię "takie" lato niż takie gorące. Jak jest gorąco to język sobie można przydepnąć taki się robi długi . Najlepiej jak nie pada i jest chłodno, ooo wtedy to można sobie pofiśkować. A jak jeszcze spotkam jakiegoś znajomka to dopiero się dzieje. Jakiś czas temu był dzień dziecka. Fiu fiu, od każdego coś dostałam. Pan dał mi fajowego misia. No wypisz wymaluj Kubuś Pachutek. Oczywiście nazywa się Kubuś. Pani dała mi superaśne smaczki takie do mycia zębów i takie inne do hapsania. Co jakiś czas dostaję trochę jak jestem grzeczna, no a wieczorem myję ząbki. Ale Monika to dopiero mi prezent zrobiła. Znów wyszukała w naszym ekraniku tego pana co już u nas kiedyś był. I teraz znów przyszedł i cały wielki worek chrupek przyniósł. Więc trzeba było część odsypać do mojego wiaderka. Oczywiście musiałam Panciowi pomagać, bo ciągle mu się wysypywało. On przesypywał, a ja sprzątałam to co upadło. Uhhh dobre było.
Bardzo lubię moich Panciów, moją lalę, Kubusia i Pani spodnie. Pani spodnie są fajne, bo jak Pani je ubiera to wiadomo, że kroi się dłuższy spacerek razem z Panciem i czasem z Moniką. Wtedy idziemy albo nad morze albo nad wodę za naszym domem. No i wtedy spacerek zawsze kończy się kąpielą we wannie. Brrr. Oczywiście wszyscy są wtedy mokrzy, no bo każdy się pcha żeby mi pomóc. A ja sobie już daję rade. Sama umiem wejść do wanny tylko trzeba mi wodę odkręcić, ale nikt tego nie może pojąć i każdy chce mnie akurat wtedy miziać. A ja tylko czekam na okazję żeby stamtąd prysnąć, a jak się uda to już jestem w pokoju i wtedy jest jak po deszczu. Dają mi spokój, wyganiają na balkon, a ja sobie wtedy schnę na moim krzesełku. Pan bierze szczoteczkę i mnie czesze, a Pani i Monika miziają podłogę szmatą i takim kijem. Musi później minąć trochę czasu, żeby sprawa przyschła, a jak przyschnie to każdy by chciał, żebym koło niego leżała, bo jestem taka czyściutka i puszysta...
Hauu. Do następnego razu. Pa.
Patula , Twoje opowieści są przewspaniałe !!! Może poprosiłabyś swojego Pana aby zebrał wszystkie te opowiastki i wydał w postaci broszurki Myślę ,że byłoby wielu chętnych aby przed snem poczytać sobie taką lekturę
Patulka.. ty nawet nie wiesz jak Ci mój Marely i Cindka tego morza zazdroszczą.. mówią ze już nie będą czytać twoich opowiadań ale i tak nie mogą się od nich oderwać
_________________ Pozdrawiam Ewa, Cindy i Marley
p/s podaruj nam swój 1%, KRS 0000395734
Witamy Wszystkich na naszej (i Waszej) stronce. Fiu, fiu minęło sporo czasu kiedy coś ostatnio pisaliśmy, o tym co u nas się dzieje. Bardzo serdecznie za tą naszą niedbałość przepraszamy. Ale cóż. Są rzeczy ważne i ważniejsze. Dla nas czas się skurczył odkąd jesteśmy razem. Prawie każde wyjście z domu jest naszym wspólnym wyjściem. Pati jest zdrowa i bardzo do nas przywiązana, nie tylko smyczką. Takie czasy, że nie bardzo można luzem pobiegać choć jest się pieskiem bardzo do swiata przyjaźnie nastawionym. Każdy pies to potencjalny kolega lub koleżanka z którym moża podokazywać, a każda siatka tylko "czeka" na sprawdzenie co jest w środku.Każda chwila bez smyczy to powód do dokazywania, gryzienia patoli... No nie ma też za dobrze, bo nastał czas intensywnego gubienia sierści, tak że grzebień i szczotka to nasi drudzy przyjaciele, że o odkurzaczu nie wspomnę.
Sąsiadów znamy już wszystkich i jesteśmy przez nich intensywnie "miziani", a w okolicznych sklepach wszystkie panie sprzedawczynie już wiedzą, że jak Pancia w kolejce stoi to z drugiej strony okna zagląda do wnętrza Pati. Okres chłodów to okres chyba szczęśliwy dla naszego Patiszona, bo czuje się jak ryba w wodzie i bardzo jest wtedy "nakręcona". Nie snuje się noga za nogą ale jest takim trochę urwisem i wszędzie biegiem... No i przez ten nie cały rok wspólnego mieszkania widać jak zmienia się jej charakter na plus. Staje się takim bardzo rozumnym, kochanym stworzeniem alfa w naszym domu.
Pozdrowienia dla Wszystkich.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
